Dag 5
23 december 2018 - Ubon Ratchathani, Thailand
Beste lezers, we hebben weer een dag met veel belevenissen achter de rug. Vanmorgen een lezing in het Thai van een Amerikaanse broeder die al een tijdje in Thailand woont. Uiteraard verstonden er niks van maar we hadden een Engels schema gekregen zodat we het een beetje konden volgen. Gelukkig was het iets koeler vandaag (33℃) en hangen er 4 airco's in de zaal dus geen last van de warmte. In Nederland zijn we altijd de laatsten die de zaal verlaten en dat is hier niet anders. Er wordt veel gefotografeerd omdat er zoveel delegates zijn. Iedereen wil weten waar je vandaan komt, hoe oud je bent,wat de familiebanden zijn en alle Nederlanders zo lang zijn. Rehmy's studie John was er ook hoewel het voor hem 2 uren rijden is. Een hele aardige man van rond de 60. Zaterdag wordt hij op de kring gedoopt en daar zijn we bij. Vanmiddag zijn we naar een vrouw 'shopping mall' geweest waar het zo druk was dat er parkeermannetjes rondlopen die constant lopen te fluiten. Het lijkt wel of ze met die fluit in de mond geboren zijn. De scooters hebben een hele eigen plek met hun eigen scooterparkeermannetjes, eveneens met aangeboren fluit. Druk zwaaiend met hun armpjes proberen ze het verkeer in goede banen te leiden. Het winkelcentrum was 4 verdiepingen hoog met op smartphone gebied het nieuwste van het nieuwste. In schril contrast met de huizen die we zien. De meeste mag wel eens een aannemertje bij langs. Het is belangrijker om een mooie auto voor de deur te hebben en de laatste smartphone dan een net huis. Hoewel waarschijnlijk mijn vooroordeel maar ik had niet verwacht zulke hippe Thai te zien. Met gaten in hun spijkerbroeken , het haar geverfd en de jongens met ringen in de oren. En dat alles overgoten met schreeuwerige reclames, en voor onze begrippen kitscherige ontzettend kleurrijk aangeklede winkels waar voor iedere klant twee medewerkers klaar lijken te staan. Geen Blokkers , Xenossen of Pearls maar Oppo en andere zeer onbekende en vaak niet leesbare namen. Na al die vermoeienissen ( is dat wel ABN?) een lekkere cappuccino gedronken downtown Ubon. Met Joey op de scooter door de stad gecrost terwijl de rest met de auto ging.
Vanavond was voor al voor de delegates een leuk entertainment programma in elkaar gezet. Eerst werd er iets verteld over hoe in Thailand het gebied wordt bewerkt , de aatjes worden gedaan enz. Niet bellers kennen ze niet. Vervolgens kregen we een PowerPoint te zien van de beginjaren hier in Thailand. 5 plaatselijke kinderen zongen op aandoenlijke wijze 2 Koninkrijksliedjes waarbij de 1e zakdoeken al tevoorschijn kwamen. De kwaliteit van zingen rees naar een behoorlijk hoog niveau toen zusters uit Ubon (waaronder Aafke) 3 liederen prachtig meerstemmig zongen. Het snotterniveau rees ook mee..Ten slotte werd er een toneelstukje opgevoerd waarin het einde van dit samenstel en het begin van het paradijs werd uitgebeeld. Daarna zongen we zijn allen het congreslied( Wees moedig) waarbij ik persoonlijk behoorlijk kippenvel kreeg. Nog een gezamenlijke foto op het podium en het binnengebeuren zat er op. Maar zoals hier vaak gebeurd wordt er daarna gezamenlijk gegeten, lekker buiten waar het zeker nog 25℃ was. Lekkere kippedingen,loempiaatjes ( van de Vietnamese zuster in de gemeente) gebakken banaan, een soort van caramelcake die wel erg lekker vond, en andere behoorlijk spicy gerechten waarvan ik de naam niet weet. Ik had de verwachting dat ik door de hitte en dergelijke wel wat kilo's zou kwijtraken maar zoals het nu gaat verwacht ik het tegendeel..Volgende week wordt het voor Thaise begrippen behoorlijk koud, zo rond de 25 °C en 's Nachts misschien zelfs 15°C. Wij vinden het prima..Morgen weer vroeg op voor de actie in het buitengebied dus nu onder de wol. CU l8ter.
Zeker bijzonder dit allemaal mee te maken... het Moedig lied kan ik niet zonder kippenvel gezongen en gehoord worden... mooi Henkjan... dank voor je blog x succes weer morgen in de dienst x