Dag 14

Zo, vanmorgen eerst maar eens wat langer geslapen dan gebruikelijk na de drukke dag en nacht van gisteren. Prachtig mooi siervuurwerk dus maar na een half uurtje wat het allemaal over en keerde de rust weder. Vandaag een dagje Bangkok. Ja, hoe omschrijf je Bangkok? Chaos ten top. In elk geval voor ons Europeanen. Vanwege nieuwjaarsdag was het ook nog eens een keer heel rustig volgens Rehmy. Ik kan het me bijna niet voorstellen.Om een drukkeweg over te steken sta je soms 5 minuten te wachten op al die auto's scooters, tuk tuks, taxi's, motoren en een enkele riksja. Je ziet hier veel mensen rondlopen met mondkapjes , het fijnstofgehalte zal hier ook buitenproportionele waardes aannemen.De schatting is dat hier 15 miljoen mensen wonen en werken. 

Omdat omdat ons hotel gelegen is in Chinatown zijn wel daar vandaag onze toer begonnen. Na drukke kruispunten en straten lijk je rust te kunnen vinden in een van de steegjes. In het eerste steegje was dat ook inderdaad zo. Een serene rust. Een enkele slaperige Chinees, een lome hond maar verder weinig beweging of lawaai. Maar een eindje verderop was in een ander steegje de handel al weer losgebarsten. De gebruikelijk eetkarretjes,  heeeel veeel schoenenwinkeltjes/kraampjes,  Probeer je voorste stellen een steeg maximaal 4 meter breed met aan beide kanten verkooppunten en drommen met mensen die een doorkomst proberen te vinden. Je zou dan ook nog de luchtjes moeten ruiken diedaarbij horen.Uiteraard van de verschillende eetproducten die worden aangeboden en die mij in elk geval soms doen besluiten dat als het eten net zo smaakt als het ruikt dat ik dan maar bedank. Tussendoor kan er ook zo maar een stevige rioollucht ergens opborrelen waardoor je geneigd bent om maar stevig door te stappen. Maar zie daar het probleem: je kan niet stevig doorstappen vanwege de optocht van mensen die ook een kant op willen. Dus neem je alle luchtjes voor lief , ook om 10: 00 uur in de ochtend...In al die winkeltjes hoor je de verkopers hun waar aanbieden waarop het laatste woord altijd een langgerekte aaaaaaaa is. Ik moet toch eens even vragen wat dat betekent. Soms maken ze ook gebruik van microfoons om de stevige herrie die er al is te overstemmen waardoor de volumeknop nog verder omhooggevallen gaat. Yvonne en ik zeiden al dat wij in elk geval niet in Bangkok zouden kunnen wonen ook al zouden we het willen.

Bangkok bestaat naast steegjes ook uit straatjes, pleintjes, parkjes, snelweg kortom alles wat je in een grote stad kan verwachten.Toch is Bangkok niet te vergelijken met andere grote steden. Amsterdam is een dorp vergeleken met Bangkok. We hebben vanmiddageen paar keer gebruik gemaakt van de watertaxi. Zoals het aan toe gaat op de wegen zo is het ook op de waterwegen.Je moet de watertaxi's zien als een soort van speedboot maar dan schat ik zo ,20 meter lang. En daar vaart er niet 1 van rond. Als die dingen op full speed gaan moet je erg hard rennen om ze bij te houden. Als die dan. elkaar tegenkomen en je zit met opeengepakte mensen in zo'n taxi dan kunnen golven van beide boten je zo danig door elkaar schudden dat je buurman /buurvrouw die naast je hangt aan een touw -net als de lussen in de metro - sneller binnen je comfortzone opduiken dan wenselijk is.Maar voor al die lol betaal je dan ook maar 9 bath ( een kwartje), op de Kermis ben je meer kwijt.  We hebben dus weer een hoop lol beleeft vandaag.Aafke had op een gegeven moment het lumineuze idee om elke dag op de locatie waar we dan zijn er groepsfoto te maken. We hebben er al een aardig aantal verzameld in de meest creatieve houdingen. Zo hadden de mensen ook eens een keer een goede reden om ons aan te staren. 

Voor het culturele stukje zijn we tussendoor naar het Jim Thompson huis geweest. Hij was een Amerikaans architect en zakenman die de Thaise zijdeindustrie naar een hoger plan heeft getild.Mooie voorbeelden daar van lagen te koop in een winkeltje waarbij de prijzen van de producten eveneens naar een hoger plan zijn getild. Maar dan heb je wel echte Thaise zijde. We kregen een rondleiding door het originele Thompson house waarbij de schoenen uit moesten om de vloer niet te beschadigen en schoon te houden. Een mooi origineel houten woning die hetzelfde is gericht zoals Mr Thompson hem achterliet. Want dat is ook deel van het mysterie van JimThompson. Hij verdween in de Thaise jungle en er is nooit meer wat van hem terug gevonden, zelfs geen botten.Maar zijn nagedachtenis is goed bewaard gebleven vanwege een trustfonds wat zijn zuster heeft opgericht. 

Als klap op de vuurpijl zijn we vanavond het Bayoke Sky hotel in geweest. Het is het hoogste hotel met mast in Zuid Oost Azië. 84 verdiepingen en 309 meter hoog . Op de 84e verdieping bevind zich een ronddraaiend buitendek.Dat geeft een spectaculair beeld van Bangkok. We kwamen boven aan toen het nog goed licht was en we nog ver konden kijken. Later ging de zon onder en werd het zo ongelijk nog mooier. Al die lichtjes, billboards en auto's maakten er een prachtig schouwspel van. Bij de prijs inbegrepen zat een cocktail dus toen we allemaal aan de cocktail zaten met het mooie uitzicht kon de dag niet meer stuk. Maar ik wel en daarom stop ik nu. Morgen weer vroeg op voor onze vlucht naar Ko Samui, het eiland waar we onze laatste week gaan doorbrengen. Het volgende verslag komt daar dan ook vandaag.  Auf wiener schnitzel.