Dag 12

Het risico wat je loopt als je een aantal dagen achter elkaar aan het schrijven bent over de gebeurtenissen van elke dag is dat je in herhaling valt. Dat zal een me ongetwijfeld al een keer gebeurt zijn. Maar sommige dingen laten zo'n indruk achter dat je er als vanzelfsprekend weer over begint. Stuur maar een reactie als ik te veel door ratel over het eten van hierbij voorbeeld.Nu we het toch weer over eten hebben...Nee geintje. Dat komt straks wel...ha ha.Eerst moet ik even een opmerking rectificeren. De kring was niet in een kringhal maar in een grote zaal van een hotel welke was gehuurd.Een mooie zaal met hele grote kroonluchters en evenzo grote muurschilderingen.  Zoals vaak bij de Thailand stond de airco op levensgevaarlijk. De gemiddelde eskimo zou het hier nog koud van krijgen. Het is heel vreemd maar de Thai zijn erg gewend aan de warmte maar volgens Aafke ook aan een ijskoude airco. Waar onze dames allemaal met sjaals om de nek zaten zaten de meeste natives met korte mouwtjes in de zaal. Als het ook maar enigsinds betaalbaar voor ze is hebben de Thai een airco. Het weer geeft overigens weinig reden om de airco flink op te stoken want het is de laatste dagen echt heerlijk weer qua temperatuur. Beetje bewolkt en zo tussen de 24°C en 31°C met een lekker briesje. Temperaturen waar je op dit moment in Nederland alleen maar van kan dromen. 

Hoewel we niks van het kringprogramma meekregen was het leuk om dit alles mee te maken.Op zulke momenten zie je de broederschap in werking. De dooplezing was speciaal (niet dat we het konden volgen) maar omdat Rehmy's studie en zijn vrouw werden gedoopt. Al de drie dopelingen kwamen trouwens uit hun gemeente. Op 437 aanwezigen was dit een mooie score.De broeder die het "doop" bordje vasthield zal de dopelingen vast hun 2 minutes of fame  gegund hebben want hij liep met een omweg de zaal uit terwijl iedereen klapte. Misschien heeft hij gedacht dat het voor hem was...De dopelingen werden gedoopt in een tuinbadje wat in doorsnee nog geen 1,5 was schat ik. De doop kandidaat moest gaan zitten zodat hij achterover onder water werd gedompeld. De oudste twee waren al in de 60 dus dat ging niet heel soepel meer. Omdat we de delegates en de 'plaatselijke broeders en zusters niet meer zagen na de kring moesten we met iedereen op de foto en ook afscheid nemen van iedereen. De term broeder of zuster kennen ze hier niet. Iedereen is een 'pino' althans zo klinkt het. Maar er zijn wel meer woorden in het Thai die 'klinken als'. Zo hoorden we op de markt een omroepster een paar keer het woord 'rotjong' omroepen. Dat duide niet op een vervelend kind dat zijn moeder kwijt was maar op een auto die blijkbaar verkeerd geparkeerd. Dankjewel klinkt als kalkoen en zo zijn er nog wel een paar voorbeelden.

We stapten na een maaltijd weer monter in auto voor een ritje van ongeveer 2 uurtjes verder richting Bangkok. We overnachten in Pak Chong. Yvonne en ik hebben een eigen kamer maar de Kids liggen allemaal in stapelbedden op 1 kamer. Reuzengezellig vind Joey. Boften we even dat er een nachtmarkt was waar de Thai doen waar ze goed in zijn. Eten maken en opeten. Ik zou niet weer in herhaling vallen maar het is hier The 'way of life'. Je kunt hier niet om eten heen. Ik stond gisteren weer even op zo'n openbare weegschaal waar je 1 bath ingooit maar volgens mij zijn al die dingen kapot...Je moet op dit moment met met autorijden nog meer oppassen dan dat gewoonlijk al het geval is.Veel Thai zijn vrij tussen kerst en oud en nieuw en dat betekent dat de alcoholconsumptie drastisch toeneemt. Vorig jaar waren er veel doden in het verkeer de laatste 4 dagen van het jaar. Gelukkig rijden we morgen naar een grote nationaal park hier in de buurt waar Rehmy en Aafke de laatste keer olifanten hebben gespot. We gaan het morgen weer beleven. Arrividecci.